Jedan je od najpoznatijih zamaka i romantičnih prizora na svijetu i omiljeno turističko odredište. Građen je od 1869. do 1886. uglavnom u stilu nemačke romanike iz XII veka, premda vrlo slobodno interpretirane. Pojedini detalji su preuzeti iz stvarnih zgrada, ali je zamak u cjelini originalna građevina. Prostire se na površini od 5.935 m² na nadmorskoj visini od 965 metara.
Dvorac je bio namjenjen da bude kraljev dom, sve dok nije umro 1886. godine. Bio je otvoren za javnost ubrzo nakon njegove smrti. Od tada je više od 61 miliona ljudi posetilo dvorac Nojšvanštajn. Više od 1,3 miliona ljudi poseti godišnje, sa čak 6000 dnevno u toku ljeta.
Zamak Nojšvanštajn je jedna od najpopularnijih turističkih destinacija u Njemačkoj koja je poslužila kao inspiracija za dvorce iz Diznijevih bajki, a nalazi se i na Listi svetske baštine UNESCO-a.
Posjetiti zamak, zakoračiti unutra zaista znači biti dio bajke.
Sponzorisano (tekst se nastavlja ispod oglasa)
Kako doći do zamka?
Do zamka se najlakše dolazi iz Inzbruka (Austrija) ili Minhena, gdje postoje brojne turističke agencije koje organizuju posete, ali se do njega lako stiže i u sopstvenom aranžmanu. Vožnja od Minhena traje nešto malo manje od dva sata. Ulaznice za posjetu zamku se kupuju na blagajni u selu podno zamka i koštaju 13 evra. Treba znati da je broj posjetilaca ograničen na dnevnom nivou, pa se može desiti da ako dođete po podne ne bude više karata.
Pogled na Dvorac Nojšvanštajn
Jedan od najimpresivnijih pogleda na zamak je sa visećeg pješačkog mosta Marienbrucke koji se nalazi preko kanjona reke Polat. Ako imate sreće da vas vreme posluži i izmaglica pokrije dolinu, zamak će sa ovog mesta izgledati kao da sedi na vrh oblaka. Do mosta se veoma lako stiže kratkom pješačkom turom od samog zamka. Iako je možda i najbolje mesto za fotografisanje zamka, pravljenje dobre fotografije možda neće biti tako lako. Veliki broj posjetilaca čeka u redu kako bi ugrabili svojih nekoliko sekundi da budu oči u oči sa zamkom.
U unutrašnjosti zamka nije dozvoljeno fotografisanje, ali je zato moguće slikati njegove zidine spolja. Šetnja pored zidina otkriće brojne ukrase i ornamente na tornjevima i balkonima. Pogled iz unutrašnjosti zamka na okolne pejzaže ostavlja bez daha.
Pogled na zamak iz doline pruža jedinstvenu kompoziciju koja sadrži plodnu dolinu i očaravajuće alpske vrhove sa ovim kitnjastim zamkom u samom središtu.
Selo Hohenšvangau je najbliže zamku i nalazi se u dolini podno planine. Ovo mjestašce poznato je kao baza za obilaske zamka. Odavde se ujedno pruža i predivan pogled na sam zamak, a posjetioci koji imaju više vremena mogu da posjete i zamak u samom selu u kome je rođen kralj Ludvig II.
Ludvigov Nojšvanštajn je bio uzor Voltu Dizniju za kuću Trnove Ružice (ili Uspavane Ljepotice) i postao je zaštitni znak Diznijevog studija. Dvorac iz dječijeg sna ekscentričnog kralja Ludviga na taj je način ostao zabelježen i u djetinjstvu generacija mališana.
Obilazak dvorca
Palata obuhvata stražarnicu kod ulazne kapije, kulu, vitešku kuću sa kvadratnom kulom i citadelu, sa dve kule na zapadnom kraju dvorca. Cijeli efekat koji ovaj dvorac ostavlja je veoma teatralan, kako spolja, tako i unutra. Uticaj kraljeve ličnosti se vidi u cijelom dvorcu, posebno zbog toga što je on lično uzeo učešće u dizajniranju i dekoraciji.
U palati se nalaze soba sa tronom, Ludvigov apartman, sala za pjevače i groto. Čitav dizajn dvorca prožima omaž nemačkom legendarnom vitezu od Longrina, zvanom Vitez Labud, iz opere Riharda Vagnera. Hosengahau, gde je Ludvig proveo veći dio mladosti, sadrži deo ove sage.
U završenom dijelu dvorca nalazu se soba sa tronom, u kojoj je čuvena stolica od dragulja i stakla. Na zidu iznad, naslikano je 12 Apostola sa Hristom, a šest kanonizovanih kraljeva su naslikani na dijelu poda koji okružuje tron.
Iznad samog trona naslikan je Isus. Pravi tron nikada nije završen do kraja. Ova slika govori o Ludvigovom pogledu na sebe kao kralja, koji je tu postavljen po milosti Božijoj.
U okviru samog kraljevskog apartamana, nalaze se četiri ručno rađena i rezbarena kreveta od kojih svaki ima nadstrešnicu na kojoj je ručno izvezena svaka katedrala u Bavarskoj.
Mali, skriveni toalet ima kazanče za puštanje vode, koju uzima iz akvadukta i lavabo u obliku labuda sa tekućom vodom.
Rezbarije koje su rađene na drvetu su veoma detaljne i pravi su ukras čitave sobe. Samo one su rađene 10 godina.
Izvori: TRAVEL Magazine i Blic
Prilagodio: wevotravel
Izvor fotografija: Shuttershock
